قانون اساسی-شوراها
اصل یكصدم :
برای پیشبرد سریع برنامه های اجتماعی , اقتصادی , عمرانی , بهداشتی , فرهنگی , آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همكاری مردم با توجه به مقتضیات محلی اداره امور هر روستا,بخش , شهر, شهرستان یا استان با نظارت شورائی به نام شورای ده , بخش , شهر, شهرستان یا استان صورت می گیرد كه اعضای آن را مردم همان محل انتخاب می كنند.شرایط انتخاب كنندگان و انتخاب شوندگان و حدود وظایف و اختیارات و نحوه انتخاب ونظارت شوراهای مذكور و سلسله مراتب آنها را كه باید با رعایت اصول وحدت ملی و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی و تابعیت حكومت مركزی باشد قانون معین می كند.
اصل یكصد و یكم :
به منظور جلوگیری از تبعیض و جلب همكاری در تهیه برنامه های عمرانی و رفاهی استان هاو نظارت بر اجرای هماهنگ آنها, شورای عالی استان ها مركب از نمایندگان شوراهای استان هاتشكیل می شود.نحوه تشكیل و وظایف این شورا را قانون معین می كند.
اصل یكصد و دوم :
شورای عالی استان ها حق دارددر حدود وظایف خود طرح هائی تهیه و مستقیما یا از طریق دولت به مجلس شورای اسلامی پیشنهاد كند.این طرح ها باید در مجلس مورد بررسی قرار گیرد.
اصل یكصد و سوم :
استانداران , فرمانداران , بخشداران و سایر مقامات كشوری كه از طرف دولت تعیین می شوند در حدود اختیارات شوراها ملزم به رعایت تصمیمات آنها هستند.
اصل یكصد و چهارم :
به منظور تامین قسط اسلامی و همكاری در تهیه برنامه ها و ایجاد هماهنگی در پیشرفت امور در واحدهای تولیدی , صنعتی و كشاورزی , شوراهائی مركب از نمایندگان كارگران و دهقانان و دیگر كاركنان و مدیران , و در واحدهای آموزشی , اداری , خدماتی و مانند اینهاشوراهائی مركب از نمایندگان اعضا این واحدها تشكیل می شود.چگونگی تشكیل این شوراها و حدود وظایف و اختیارات آنها را قانون معین می كند.
اصل یكصد و پنجم :
تصمیمات شوراها نباید مخالف موازین اسلام و قوانین كشور باشد.
اصل یكصد و ششم :
انحلال شوراها جز در صورت انحراف از وظایف قانونی ممكن نیست .مرجع تشخیص انحراف و ترتیب انحلال شوراها و طرز تشكیل مجدد آنها را قانون معین می كند. شورا در صورت اعتراض به انحلال حق دارد به دادگاه صالح شكایت كند و دادگاه موظف است خارج از نوبت به آن رسیدگی كند.