قانون اساسی- سياست خارجی
اصل یكصد و پنجاه و دوم :
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس نفی هر گونه سلطه جوئی و سلطه پذیری , حفظاستقلال همه جانبه و تمامیت ارضی كشور, دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز متقابل با دول غیر محارب استوار است
اصل یكصدو پنجاه و سوم :
هر گونه قرارداد كه موجب سلطه بیگانه بر منابع طبیعی و اقتصادی ,فرهنگی , ارتش و دیگر شئون كشور گردد ممنوع است
اصل یكصد و پنجاه و چهارم :
جمهوری اسلامی ایران سعادت انسان در كل جامعه بشری را آرمان خود می داندو استقلال و آزادی و حكومت حق و عدل را حق همه مردم جهان می شناسد.بنابراین در عین خودداری كامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملت های دیگر از مبارزه حق طلبانه مستضعفین در برابر مستكبرین در هر نقطه از جهان حمایت می كند.
اصل یكصد و پنجاه و پنجم :
دولت جمهوری اسلامی ایران می تواندبه كسانی كه پناهندگی سیاسی بخواهند پناه دهد مگراینكه بر طبق قوانین ایران خائن و تبهكار شناخته شوند.